મૂવી રિવ્યૂ: ઘૂમર

‘જિંદગી લોજિક કા ખેલ નહીં, મેજિક કા ખેલ હૈ’, આ સાર ‘ચીની કમ’, ‘પા’ અને ‘ચૂપ’ જેવી ફિલ્મોના નિર્માતા-નિર્દેશક આર. બાલ્કીની નવી ફિલ્મ ‘ઘૂમર’નો છે. આ ફિલ્મ અસંભવને સંભવ કરનારી એક પ્રેરણાદાયી વાર્તા છે. મુશ્કેલથી મુશ્કેલ સમયમાં પણ હાર ના માનવાની શિખામણ આ ફિલ્મ આપે છે. વાર્તા એક હાથ ન હોવા છતાં ઓલિમ્પિકમાં ગોલ્ડ મેડલ જીતીને કારનામું કરનારા શૂટર કેરોલી ટકાક્સની જીવનની અસલી વાર્તાથી પ્રેરિત છે. અહીં નાયિકા અનીના (સૈયામી ખેર)નું સપનું ક્રિકેટ છે. અનીના ભારતીય ક્રિકેટ ટીમમાં જોડાઈને દેશ માટે રમવા માગે છે. પોતાની મહેનત અને બેટિંગના દમ પર તે નેશનલ ટીમમાં પણ સ્થાન બનાવી લે છે. પરંતુ જ્યારે તે પોતાના સપનાથી એક કદમ દૂર હોય છે ત્યારે દુર્ઘટનામાં પોતાનો જમણો હાથ ગુમાવી દે છે. હવે એક હાથે કોઈ ક્રિકેટ કઈ રીતે રમી શકે? આ જાણવા માટે તો તમારે થિયેટર સુધી જવું પડશે.

રિવ્યૂ

દર વખતે ચોંકાવનારો વિષય લાવીને ફિલ્મ બનાવવી આર બાલ્કીની ખાસિયત રહી છે. આધેડ શેફની પ્રેમકહાણી ‘ચીની કમ’ હોય કે બાળપણમાં જ વૃદ્ધ દેખાતા પ્રોજેરિયા ગ્રસ્ત બાળકની વાર્તા ‘પા’ હોય કે મૂક સ્ટાર અને તેના વોઈસઓવર આર્ટિસ્ટવાળી ‘શમિતાભ’, જેમાં તેઓ હ્યૂમરને હળવા અંદાજમાં રજૂ કરે છે. ‘ઘૂમર’માં પણ તેમણે વિસ્મિત કરતી એક અત્યંત ઈન્ટેન્સ વાર્તા પસંદ કરી છે, તેમ છતાં તેમાં હાસ્યનો રંગ ઉમેર્યો છે. એક હાથવાળી ક્રિકેટર બનવાની સફરમાં તેનો દ્રોણાચાર્ય બને છે અતરંગી પદમ સિંહ સોઢી ઉર્ફે પૈડી (અભિષેક બચ્ચન), જે દારુના નશામાં ચૂર રહેતો પૂર્વ ટેસ્ટ ક્રિકેટર રહી ચૂક્યો છે. જ્યારે ઘરે અનીનાનો સાથ આપે છે તેના દાદી (શબાના આઝમી) અને બાળપણનો પ્રેમી જીત (અંગદ બેદી). આ બધાની પરસ્પરની કેમેસ્ટ્રી રસપ્રદ છે.

કેવી છે એક્ટિંગ?

રાહુલ સેનગુપ્તા અને ઋષિ વિરમાનીએ લખેલી આ ફિલ્મના ડાયલોગ મજબૂત પાસું છે. એક્ટિંગની વાત કરીએ તો, સૈયામીને દમદાર પાત્ર મળ્યું છે અને તેણે તેને જીવંત કરવા માટે ખૂબ મહેનત પણ કરી છે. જોકે, આવા ગંભીર રોલ માટે તેના ચહેરા પર જે પીડા, ગુસ્સો, જૂનૂન દેખાવું જોઈએ તે નથી દેખાતું અને એના માટે તેણે હજી વધુ સારી એક્ટિંગ કરવાની જરૂર છે. અભિષેક બચ્ચને પૈડીના પાત્રને ન્યાય આપ્યો છે. મણિરત્નમ પછી બાલ્કી જ એવા ડાયરેક્ટર છે જે અભિષેકના અંદર રહેલા અભિનેતાને બહાર લાવી શકે છે. દાદીના રોલમાં શબાના આઝમીના જેટલા વખાણ કરો તેટલા ઓછા છે. અનીનાની પ્રગતિશીલ અને પ્રેક્ટિકલ દાદીના રૂપમાં સહજ અભિનયથી તેમણે દિલ જીત્યા છે. અંગદ બેદી અને ઈવાંકા દાસે પણ સારું કામ કર્યું છે.

ફિલ્મમાં કેટલાક નબળા પાસા છે

જોકે, ફિલ્મના કેટલાક નબળા પાસા પણ છે. ફિલ્મ જોતી વખતે મનમાં કેટલાય સવાલ ઉઠે છે કે, શું ક્રિકેટના નિયમોના આધારે આ સંભવ છે? એક હાથવાળો કોઈ ખેલાડી નેશનલ ટીમમાં સ્થાન મેળવી શકે? ગોળ ગોળ ફરીને બોલિંગ કરી શકે? બાલ્કિએ ઉદાહરણો દ્વારા આ સવાલોના જવાબ આપવાની કોશિશ પણ કરી છે છતાં તર્ક ગળે ઉતરે એવા નથી. સેકન્ડ હાફ ધારી લેવાય તેવો છે અને ક્લાઈમેક્સનો ક્રિકેટનો ભાગ અત્યંત નાટકીય થઈ ગયો છે. જે પ્રકારે લોકો વિમેન્સ ક્રિકેટ પાછળ ગાંડા થઈ ગયેલા બતાવાયા છે તે હકીકતથી દૂર લાગે છે.

કેમ જોવી?

‘ઘૂમર’ના સારની જેમ સિનેમાનું પણ કોઈ લોજિક નથી પણ મેજિકની કમાલ છે. બાલ્કિના મેજિકને જોવા માટે એકવાર થિયેટરમાં જઈ શકાય.